Sineme yüzlerce ok saplanırdı
Kirpiğin kaşına değdiği zaman
Bir sızı içimde keleplenirdi
Kulağım adını duyduğu zaman

Kâh zülfünün karasında yatardım
Kâh gözünün deryasında yiterdim
Seni hayal eder dilek tutardım
Göğümde bir yıldız kaydığı zaman

Bahar başlayınca elvan toyuna
Sevdam çiçek açar idi boyuna
Koyakdaki gür derenin suyuna
Söğüt dallarını eğdiği zaman

Meltem vursa yüzündeki güllere
Dokunurdu gönlümdeki tellere
Bakarak ağlardım cılga yollara
Bir türkü bağrımı oyduğu zaman

Bu aşk can evimde kaldı da yarım
Halâ o iklimden sesler duyarım
Kim bilir belki de sana doyarım
Topraklar yağmura doyduğu zaman


Kaynak: Dilaver Cebeci