Aşkın kandilini yaktım yürüdüm
Esti poyraz yeli söndürdü Deniz
Hasretin içimde ağladım durdum
Bu ayrılık beni öldürdü Deniz

Sen benim içimde solmayan gülsün
Bırakın ne olur tomurcuk dursun
Ayrılığa sebep olan körolsun
Bu dert beni yaktı yandırdı Deniz

Ananın kalbini taştan yazdılar
Benim kaderimi baştan yazdılar
Yaşlarımı kanlı yaştan yazdılar
Bilmem yari kimler kandırdı Deniz

Destan yazdım ibret olsun kullara
Benden selam olsun ayrılanlara
Yetimler ağlaşır bakar yollara
Eller bana haksız saldırdı Deniz

Adliyede ne kalemler kırıldı
Aktı gözyaşlarım taşlar delindi
Anlamadım bu ne zalim gelindi
Düşmanları bana güldürdü Deniz

Ben oldum peşinden boynunu büken
Ben mutluydum sen yanımda var iken
Yorganım ateştir yastığım diken
Hasret rahatımı kaldırdı Deniz


Kaynak: İsmail Türüt