İnsan Duygularıyla yaşar İdealleriyle koşar Ve inancıyla da coşar
Coşar da söylemez Yaşamayan bilmez Kimde ne vardır ki bilinmez Bilmeyen de asla yeremez
İşte bu manevi sır dengesidir Tutar insanlığı ayakta Bazen takılır ayağına bir çakıl taşı O yine koşar koşar ve benliğini aşar Çöplükte altın aramaktır hayat
Sabırla biriktirir su damlalarını Alın teri gözyaşı ve yağmur rahmeti Aynı kudsi cenderede buluşmuşlardır
Duygu selidir insan Birikir birikir ve Bir gün taşar
