İnsan olan kişi doğrudan şaşmaz
Gönlüne gözüne kötülük düşmez
Zulüm görmeyince bozası pişmez
Özü güzel olsun soyu fark etmez

Özledim tadını soframda balda
Arasam yarimi sardığım dalda
Yılda olsun bir kez vardığım elde
Ülkemde içtiğim suyu fark etmez

Sözlerin özünden gelir bilirim
İnce dostluğuna kurban olurum
Mutlak bir gün sana çıkar gelirim
Şehir kasabası köyü fark etmez

İçime düştü de gurbet sızısı
Ne haldedir acep Konya yazısı
Özledim demeyin ana kuzusu
Hala teyze emmi dayı fark etmez

Halaya girip de atalım nara
Elimi uzattım varmıyor yara
Gönlü güzel canlar düşmesin dara
Mangal yürek olsun boyu fark etmez

Gelmişiz dünyaya Adem donunda
Paslansın öfkemiz Yiğit yanında
Kavgaya girince er meydanında
Sonunda olacak zay-ı fark etmez


Kaynak: Ozan Harun Yiğit
Yöre: Konya
Konya Türküleri