İki koçak bir meydana koşanda
Ağzı gemli küheylan coşanda
Gün batarken kan gövdeyi aşanda
Titreşir yerle gök er sedasından

Cenk gününde döğüş olur can kokar
Şehitlerden ılgıt ılgıt kan akar
Muhanet de gelmiÅŸ duldadan bakar
Utanmaz mı hançerinin taşından

Yükseklerde olan alçağa inmez
YiÄŸit oÄŸlu yiÄŸit eÅŸeÄŸe binmez
Arkasın çevirip yüzünü dönmez
Yaralanır sıfatından döşünden

Köroğlu'yum kılıç vurdum kalkana
Muhannet de eksik olmaz bahana
Koç yiğiti doğuramaz her ana
Ödlek düşman korkar onun leşinden


Kaynak: Köroğlu