DaÄŸda duman yeri var
KaÅŸda keman yeri var
Çöz göğsün düğmesini
Sende güman yeri var

Dağ ayrı duman ayrı
Kaş ayrı keman ayrı
El bizi çok kınıyor
Gezek bir zaman ayrı

Dağ başı duman oldu
Şen günüm yaman oldu
Bana dert olan dilber
Ellere derman oldu

Dağ başında bir kuzu
Büklüm büklüm boynuzu
Burda bir garip ölmüş
Ne oğlu var ne kızı

Ayrıldım gülüm senden
Saçı sünbülüm senden
Araya daÄŸlar girse
Kesilmez yolum senden

Ayrıldım özlerinden
O şirin sözlerinden
Bileydim ayrılık var
Öperdim gözlerinden

Ayrıldım yoldaşımdan
Göl oldu göz yaşımdan
Masdar dağı ben miyim
Duman kalkmaz başımdan

Ayrıldım kavuşamam
Dağları savuşamam
Göz açtım seni gördüm
Ellerle yavuÅŸamam

Bu bağa lale düştü
Güle velvele düştü
Yazığım geldi güle
Gül elden ele düştü

Düştüm kötü çağlara
Gün yavuşmaz bağlara
Yarından ayrı düşen
Nasıl düşmez dağlara

Bülbül koydum kafese
Mef tunum güzel sese
MaÅŸallah deyin dostlar
Uğramasın nefese

Bir dal kestim fiÅŸneden
Sarhoş oldum içmeden
Sinemde yar yarası
Ölenetek işleden

KarabaÄŸda talan var
Beni derde salan var
Açılın yana dağlar
Gözü yolda kalan var

Aslım Karabağlıdır
Başım yara bağlıdır
Çözme tabip yaramı
Yar eliyle bağlıdır

Bülbül güle mi geldin
Halıyı koydum yüke
Laldın dile mi geldin
Yedi kat büke büke

Bildin gülde vefa yok
Ben yarımdan ayrılmam
Bile bile mi geldin
Etseler tike tike

Bu dağın oylumuna
Saçın örene kurban
Kuş konar yaylımına
Örüp dürene kurban

Eğil gözlerin öpem
Yıl oldu görmiyeli
Geldik yol ayrımına
Seni görene kurban

Çağırdım yana yana
Gel beni bir hal eyle
Yar uykudan uyana
Kes zülfün çangal eyle

Çağırmak dan ne fayda
Ayrılık gerçek oldu
Kendinden olmuyana
Gel hakkın helal eyle

Bülbül okudan oldum
Kara eşiğin taşı
Sünbül kokudan oldum
Yandı bağrımın başı

Senin aşkan düşeli
O yar burdan gideli
Gece uykudan oldum
Durmaz gözümün yaşı

Yar gülüp ele baksın
Çitin ucu cengarı
Kes bağrım kanım aksın
Ceng ile aldım yarı

Dostlar ağlasın bize
Gören maşallah desin
Düşmanlar çiçek taksın
Değmesin el nazarı


Yöre: Elazığ
Elazığ Türküleri