Aşkın aldı benden beni bana seni gerek seni
Ben yanaram dün ü günü bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinerem ne yokluğa yerinürem
Aşkın ile avunuram bana seni gerek seni

Aşkın aşıklar öldürür aşk denize daldırır
Tecelli ile doldurur bana seni gerek seni

Aşkın zincirini üzem deli olam dağa düşem
Sensin dün-ü gün endişem bana seni gerek seni

Eğer beni öldüreler külüm göğe savuralar
Toprağım anda çağıra bana seni gerek seni

Sufilere sohbet gerek ahilere ahret gerek
Mecnunlara Leyla gerek bana seni gerek seni

Ne Tamu da yer eyledim ne Uçmak’ta köşk bağladım
Senin içün çok ağladım bana seni gerek seni

Cennet cennet dedikleri bir ev ile birkaç huri
İsteyene vergil onu bana seni gerek seni

Yunus çağırırlar adım gün geçdikçe artar od'um
İki cihanda maksudum bana seni gerek seni


Kaynak: Yunus Emre