Dikeni batınca bende kan aktı
Koklayamam gayrı gülden vazgeçtim
Arıya güvendim canımı yaktı
Dilimi vurunca baldan vazgeçtim

İnsan mutlu olmaz yolun şaşınca
Darbe alır her engeli aşınca
KEklik gibi tuzaklara düşünce
Ellerim bağlandı koldan vazgeçtim

Gençken aklar düştü çileli başa
Ömür gelip geçer benziyor düşe
Susuz kaldı bağım emeğim boşa
Damarlar kurudu daldan vazgeçtim

Dünya alemini Saltan bilmedi
Kırk üç yıldır eyvah yüzüm gülmedi
Gurbet acı tahammülüm kalmadı
Bıktım gezemiyom yoldan vazgeçtim


Kaynak: Aşık İbrahim Saltan